I w tym, że Czukowski wtrącił gdzieś mi­mochodem w rozmowie, że ma chrypkę, i w tym, że gdy go poproszono o powiedzenie jednego wier­sza, wymawiał się i recytował inny, i w tym, że dzieci na; jego komendę wprawiały się w sztuce mówienia recytując najrozmaitsze wierszyki. A gdy nie mogły sobie poradzić z trudnymi do wymówie­nia słowami, niczym nie przypominały już dzieci, które starannie wygłaszały wyuczone teksty, skrę­powane strachem, że mogłyby jakieś słówko za­pomnieć — lecz były to dzieci, które przestały myśleć, że skierowano na nie kamery telewizyj­ne, dzieci, które były po prostu dziećmi.

Katarzyna Smuda

Jeśli szukasz miejsca w Internecie poświęconego w całości rozrywce to doskonale trafiłeś. Jestem bardzo rozrywkową osobą, znajomi mówią, że nie da się ze mną nudzić, dlatego postanowiłam pisać tego bloga.
Mam nadzieję, że serwis Ci się podoba. Zapraszam do czytania!