Jest to tylko dowodem na to, że w filmie rzą­dzą inne prawa — estetyczne. To samo zresztą można powiedzieć o telewizji. Dlatego jeśli w tea­trze scenicznym dążenie, umownie się wyrażając, do „filmowego stylu gry” jest wskazane, stanowi bowiem drogę nowszych twórczych rozwiązań, dla teatru telewizyjnego jest to naturalny i jedyny możliwy sposób aktorskiej wypowiedzi. Teatr te­lewizji to teatr maksymalnego wcielenia się akto­ra w postać, którą należy grać z największym wewnętrznym skupieniem, odsłaniając wszystkie jej psychologiczne odcienie. Jest to teatr aktora współczesnego, nie chowającego się za charaktery­zacją, lecz odsłoniętego.

Katarzyna Smuda

Jeśli szukasz miejsca w Internecie poświęconego w całości rozrywce to doskonale trafiłeś. Jestem bardzo rozrywkową osobą, znajomi mówią, że nie da się ze mną nudzić, dlatego postanowiłam pisać tego bloga.
Mam nadzieję, że serwis Ci się podoba. Zapraszam do czytania!