W owym monologu starej kobiety nie było ni­czego, co powodowałoby rozdźwięk między jej wy­glądem zewnętrznym a jej słowami. ‘ Przeciwnie, twarz jej wydawała się nam patetyczna, pomni­kowa.Była to autentyczna, nieśmiertelna Dolores Ibarruri!  Wszelkie ustalenia specyfiki telewizyjnej runęły w posadach. Patetyczny ton wypowiedzi nie spra­wiał w– tynu przypadku wrażenia czegoś sztucznego, nienaturalnego. „Zwykły, potoczny ton roz­mowy” nie jest warunkiem obowiązkowym, jak się okazało, do nawiązania kontaktu między czło­wiekiem z ekranu i widzem. Przekonanie o słusz­ności sprawy i wewnętrzne oddanie się jej – wpro­wadzały w danym przypadku na „dystans zaufa­nia” najwznioślejsze uczucia i wielkie słowa.

Katarzyna Smuda

Jeśli szukasz miejsca w Internecie poświęconego w całości rozrywce to doskonale trafiłeś. Jestem bardzo rozrywkową osobą, znajomi mówią, że nie da się ze mną nudzić, dlatego postanowiłam pisać tego bloga.
Mam nadzieję, że serwis Ci się podoba. Zapraszam do czytania!